Μια φλόγα που δεν έχει σβήσει μέχρι και σήμερα...
Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1970 αυτοπυρπολείται έξω από το Δικαστικό Μέγαρο της Γένοβας.Σε λίγο ακολουθεί το χρονικό της θυσίας σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής...
Η ξεχωριστή ιστορία του Έλληνα φοιτητή Κώστα Γεωργάκη ο οποίος αυτοπυρπολήθηκε στην Γένοβα τον Σεπτέμβρη του 1970.
Επιλέξαμε να κάνουμε αυτή τη μικρή "επίκληση" στη συλλογική μνήμη καθώς οι Έλληνες μοιάζουν να ξεχνούν τι ακριβώς σημαίνει "αντίσταση "κι "επανάσταση".
Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου του 1974 , ακριβώς 4 χρόνια μετά την θυσία του Γεωργάκη στη Γένοβα.
Στην ελεύθερη Ελλάδα , η εφημερίδα "Αθηναϊκή" μπορεί πλέον να ασχοληθεί με τη θυσία του Έλληνα φοιτητή καθώς δεν υπάρχει πια η απειλή της λογοκρισίας.
Με καθυστέρηση 4 ετών , η θυσία Γεωργάκη καταγράφεται από τον Ελληνικό Τύπο.
Σας παραθέτουμε το χρονικό της θυσίας Γεωργάκης όπως δημοσιεύτηκε στην"Αθηναϊκή" του 1974 .
Ακολουθεί το χρονικό :
Γένοβα - 19 Σεπτεμβρίου 1970 - Ώρα 3η πρωινή . Ένα μικρό γκρι αυτοκίνητο τύπου"Φίατ 500" , σταματά αθόρυβα στην Πλατεία που φέρει το όνομα του δολοφονημένου , από τις φασιστικές μουσουλινικές ορδές , σοσιαλιστή ηγέτη Τζιακόμο Ματτεόττι , μπροστά στο ιστορικό και επιβλητικό Παλάτσο Δουκάλε , σήμερα Δικαστικό Μέγαρο Γένοβας . Είναι μια γλυκιά φθινοπωρινή νύχτα . Η πόλη ησυχάζει. Η πλατεία είναι έρημη . Σε μια άκρη , κοντά στο εκεί ευρισκόμενο τμήμα, τέσσερις εργάτες του Δήμου ασχολούνται με το καθάρισμα της πλατείας.
Από το μικρό αυτοκίνητο κατεβαίνει ένας...
...ψηλός και λεπτός νεαρός και με ταχύ και σταθερό βήμα κατευθύνεται προς τα σκαλιά που οδηγούν στην κεντρική είσοδο του Μεγάρου , στο βόρειο τμήμα της πλατείας , κρατώντας ένα μικρό δοχείο . Ανεβαίνει τα σκαλιά κι αφού βεβαιώνεται ότι δεν τον έχει αντιληφθεί κανείς , σταματά στο κεφαλόσκαλο. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα , οι τέσσερις οδοκαθαριστές στρέφονται παραξενεμένοι για να δουν στην άλλη άκρη της πλατείας μια μεγάλη φλόγα , δίχως να μπορούν να καταλάβουν, πώς κι από τι προκλήθηκε .
Όπως δήλωσαν αργότερα οι ίδιοι , συνήλθαν αμέσως κι έτρεξαν προς τα εκεί για να διαπιστώσουν με κατάπληξη και τρόμο , πως ένας άνθρωπος ξαπλωμένος στα σκαλιά ,ήταν τυλιγμένος στις φλόγες . "Όταν φθάσαμε κοντά του"διηγήθηκε αργότερα ο οδοκαθαριστής Τζιουζέππε Μπερρούτι , "ο δύσμοιρος νέος σηκώθηκε κι άρχισε να τρέχει κραυγάζοντας πολλές φορές το : > . Μόνο τότε κατάλαβα τι πράγμα είναι ένας ανθρώπινος πυρσός. Μετά από λίγο κατορθώσαμε να τον φτάσουμε . Έπεσε κατά γης αδύναμος . Με τα σακάκια μας καταφέραμε να σβήσουμε την φωτιά . Το σώμα του ήταν γεμάτο μεγάλες πληγές . Κομμάτια δέρματος είχαν ξεκολλήσει . Σε μερικά σημεία το σώμα του ήταν ημιαπανθρακωμένο. Φρικτό θέαμα !"
Εκείνη την ώρα , ενώ οι οδοκαθαριστές προσπαθούσαν να ειδοποιήσουν τον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών , ένα περιπολικό της αστυνομίας περνούσε τυχαία από την πλατεία . Τον επιβίβασαν όπως μπορούσαν καλύτερα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου , που ξεκίνησε αμέσως με ιλιγγιώδη ταχύτητα για το Νοσοκομείο του Σαν Μαρτίνο . "Καθ'ολη τη διαδρομή" , διηγήθηκε ένας άλλος οδοκαθαριστής " δεν βγήκε από τα χείλη του ούτε μια κραυγή πόνου!". Κι όμως εύρισκε τη δύναμη να να ψελλίζει " Το έκανα για την ελευθερία του βασανισμένου ελληνικού λαού".
Λίγα λεπτά αργότερα , οι διανυκτερεύοντες γιατροί του νοσοκομείου διαπίστωναν ότι η κατάσταση του άγνωστου νεαρού ήταν απελπιστική...
Στον αυτοπυρπολισμό του Γεωργάκη πρέπει κανείς να δει την πνιγμένη διαμαρτυρία χιλιάδων Ελλήνων , που έχοντας διαπιστώσει το πλήρες αδιέξοδο ,δεξιά κι αριστερά , κάνουν "την καρδιά του τάκι και την σκέψη τους θράκα" όπως λέει κι ο ποιητής.
Για μας που πέθανε ο Μανδηλαράς ο Ελύς - Γιαλής - που υποφέρει μέσα στις φυλακές ο μαρτυρικός Παναγούλης και τόσοι άλλοι λαμπροί αγωνιστές , ο Γεωργάκης αποτελεί την πιο τραγική ίσως μαρτυρία της απάνθρωπης τούτης δικτατορίας που"με το γάντι" , "στα μουγγά" , "εκ του αφανούς" , "ψυχολογικά" , "πλάγια" , "δια του άλλου τρόπου"δολοφονεί ψυχές νεανικές , προσβάλλει σαν την τερρηδόνα τον πολφό του δοντιού ,κάνει να πετούν χαβλιόδοντες εκεί που πρέπει να ήταν φρονιμήτες.
Ευλαβικά θρηνούμε την διετία που συμπληρώθηκε από τον αυτοπυρπολισμό της ψηχής του στη Γένοβα.
Κι ορκιζόμαστε πως δεν την ξεχνάμε...Βασίλης Βασιλικός
….ΠΗΓΗ :skoyrasnet.blogspot.com
Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1970 αυτοπυρπολείται έξω από το Δικαστικό Μέγαρο της Γένοβας.Σε λίγο ακολουθεί το χρονικό της θυσίας σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής...
Η ξεχωριστή ιστορία του Έλληνα φοιτητή Κώστα Γεωργάκη ο οποίος αυτοπυρπολήθηκε στην Γένοβα τον Σεπτέμβρη του 1970.
Επιλέξαμε να κάνουμε αυτή τη μικρή "επίκληση" στη συλλογική μνήμη καθώς οι Έλληνες μοιάζουν να ξεχνούν τι ακριβώς σημαίνει "αντίσταση "κι "επανάσταση".
Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου του 1974 , ακριβώς 4 χρόνια μετά την θυσία του Γεωργάκη στη Γένοβα.
Στην ελεύθερη Ελλάδα , η εφημερίδα "Αθηναϊκή" μπορεί πλέον να ασχοληθεί με τη θυσία του Έλληνα φοιτητή καθώς δεν υπάρχει πια η απειλή της λογοκρισίας.
Με καθυστέρηση 4 ετών , η θυσία Γεωργάκη καταγράφεται από τον Ελληνικό Τύπο.
Σας παραθέτουμε το χρονικό της θυσίας Γεωργάκης όπως δημοσιεύτηκε στην"Αθηναϊκή" του 1974 .
Ακολουθεί το χρονικό :
Γένοβα - 19 Σεπτεμβρίου 1970 - Ώρα 3η πρωινή . Ένα μικρό γκρι αυτοκίνητο τύπου"Φίατ 500" , σταματά αθόρυβα στην Πλατεία που φέρει το όνομα του δολοφονημένου , από τις φασιστικές μουσουλινικές ορδές , σοσιαλιστή ηγέτη Τζιακόμο Ματτεόττι , μπροστά στο ιστορικό και επιβλητικό Παλάτσο Δουκάλε , σήμερα Δικαστικό Μέγαρο Γένοβας . Είναι μια γλυκιά φθινοπωρινή νύχτα . Η πόλη ησυχάζει. Η πλατεία είναι έρημη . Σε μια άκρη , κοντά στο εκεί ευρισκόμενο τμήμα, τέσσερις εργάτες του Δήμου ασχολούνται με το καθάρισμα της πλατείας.
Από το μικρό αυτοκίνητο κατεβαίνει ένας...
...ψηλός και λεπτός νεαρός και με ταχύ και σταθερό βήμα κατευθύνεται προς τα σκαλιά που οδηγούν στην κεντρική είσοδο του Μεγάρου , στο βόρειο τμήμα της πλατείας , κρατώντας ένα μικρό δοχείο . Ανεβαίνει τα σκαλιά κι αφού βεβαιώνεται ότι δεν τον έχει αντιληφθεί κανείς , σταματά στο κεφαλόσκαλο. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα , οι τέσσερις οδοκαθαριστές στρέφονται παραξενεμένοι για να δουν στην άλλη άκρη της πλατείας μια μεγάλη φλόγα , δίχως να μπορούν να καταλάβουν, πώς κι από τι προκλήθηκε .
Όπως δήλωσαν αργότερα οι ίδιοι , συνήλθαν αμέσως κι έτρεξαν προς τα εκεί για να διαπιστώσουν με κατάπληξη και τρόμο , πως ένας άνθρωπος ξαπλωμένος στα σκαλιά ,ήταν τυλιγμένος στις φλόγες . "Όταν φθάσαμε κοντά του"διηγήθηκε αργότερα ο οδοκαθαριστής Τζιουζέππε Μπερρούτι , "ο δύσμοιρος νέος σηκώθηκε κι άρχισε να τρέχει κραυγάζοντας πολλές φορές το : > . Μόνο τότε κατάλαβα τι πράγμα είναι ένας ανθρώπινος πυρσός. Μετά από λίγο κατορθώσαμε να τον φτάσουμε . Έπεσε κατά γης αδύναμος . Με τα σακάκια μας καταφέραμε να σβήσουμε την φωτιά . Το σώμα του ήταν γεμάτο μεγάλες πληγές . Κομμάτια δέρματος είχαν ξεκολλήσει . Σε μερικά σημεία το σώμα του ήταν ημιαπανθρακωμένο. Φρικτό θέαμα !"
Εκείνη την ώρα , ενώ οι οδοκαθαριστές προσπαθούσαν να ειδοποιήσουν τον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών , ένα περιπολικό της αστυνομίας περνούσε τυχαία από την πλατεία . Τον επιβίβασαν όπως μπορούσαν καλύτερα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου , που ξεκίνησε αμέσως με ιλιγγιώδη ταχύτητα για το Νοσοκομείο του Σαν Μαρτίνο . "Καθ'ολη τη διαδρομή" , διηγήθηκε ένας άλλος οδοκαθαριστής " δεν βγήκε από τα χείλη του ούτε μια κραυγή πόνου!". Κι όμως εύρισκε τη δύναμη να να ψελλίζει " Το έκανα για την ελευθερία του βασανισμένου ελληνικού λαού".
Λίγα λεπτά αργότερα , οι διανυκτερεύοντες γιατροί του νοσοκομείου διαπίστωναν ότι η κατάσταση του άγνωστου νεαρού ήταν απελπιστική...
Στον αυτοπυρπολισμό του Γεωργάκη πρέπει κανείς να δει την πνιγμένη διαμαρτυρία χιλιάδων Ελλήνων , που έχοντας διαπιστώσει το πλήρες αδιέξοδο ,δεξιά κι αριστερά , κάνουν "την καρδιά του τάκι και την σκέψη τους θράκα" όπως λέει κι ο ποιητής.
Για μας που πέθανε ο Μανδηλαράς ο Ελύς - Γιαλής - που υποφέρει μέσα στις φυλακές ο μαρτυρικός Παναγούλης και τόσοι άλλοι λαμπροί αγωνιστές , ο Γεωργάκης αποτελεί την πιο τραγική ίσως μαρτυρία της απάνθρωπης τούτης δικτατορίας που"με το γάντι" , "στα μουγγά" , "εκ του αφανούς" , "ψυχολογικά" , "πλάγια" , "δια του άλλου τρόπου"δολοφονεί ψυχές νεανικές , προσβάλλει σαν την τερρηδόνα τον πολφό του δοντιού ,κάνει να πετούν χαβλιόδοντες εκεί που πρέπει να ήταν φρονιμήτες.
Ευλαβικά θρηνούμε την διετία που συμπληρώθηκε από τον αυτοπυρπολισμό της ψηχής του στη Γένοβα.
Κι ορκιζόμαστε πως δεν την ξεχνάμε...Βασίλης Βασιλικός
….ΠΗΓΗ :skoyrasnet.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου